خبرنگاران انتخابات وزنه برداری؛ رای به تغییر راهبرد - ناق

این فدراسیون با وجود پرورش نخبگانی مانند حسین توکلی، حسین رضازاده، کوروش باقری، بهداد سلیمی، سهراب مرادی، کیانوش رستمی و … چند ماهی است به خاطر خاتمه مأموریت چهار ساله علی مرادی رئیس فدراسیون با سرپرست اداره می گردد و تا کنون نیز اخباری دال بر اعلام زمان برگزاری انتخابات این فدراسیون از سوی وزارت ورزش و جوانان منتشر نشده است. هر چند که طولانی شدن روند انتخاباتی این فدراسیون ممکن است در برنامه های این مجموعه خلل ایجاد کند اما آنچه که تعیین است تکلیف این فدراسیون در تیر ماه تعیین خواهد شد.

اما آیا انتخاب رئیس فدراسیون به معنای خاتمهی بر مسائل این مجموعه است؟ در پاسخ به این سوال باید گفت هزار توی مسائل فدراسیون با انتخابات حل نخواهد شد زیرا آنچه که باید در رأی مجمع انتخاباتی مورد نظر قرار گیرد رأی به دگرگونی و تغییر راهبرد است نه رأی به تغییر فرد.

آنالیز شرایط وزنه برداری ایران نشان می دهد که دگردیسی لازم برای فدراسیون یکی از ضرورت های کنونی است که کاندیداهای انتخاباتی باید نگاه ویژه ای به آن داشته باشند زیرا وزنه برداری رشته ای المپیکی است که در چند دوره گذشته افتخارات زیادی برای کاروان ایران به همراه داشته است، رشته ای که شهروندان به طور معمول در بزرگترین جشنواره ورزشی دنیا انتظار کسب یک مدال طلا و چند نقره و برنز از آن دارند.

انتظاری که بیراه نیست بلکه از سال 2000 و المپیک سیدنی همواره برآورده شده است. وزنه برداری ایران در المپیک 2000 سیدنی 2 مدال طلا توسط رضازاده و توکلی کسب کرد، ورزشکاران این رشته در آتن 2004 یک طلا و یک عنوان چهارمی، در لندن 2012 نیز 3 طلا و 2 نقره و در ریو با 2 طلای سهراب مرادی و کیانوش رستمی تاریخ سازی کردند. این مجموعه افتخارات نشان می دهد وزنه برداری ایران با استفاده از ظرفیت تک ستاره های خود می تواند در اوزان مختلف به ویژه سنگین وزن در المپیک ها حرفی برای گفتن داشته باشد.

اما با این وجود، مسائل فراوانی پیش روی وزنه برداران است. یکی از مسائل، سالن تمرینی و امکانات این رشته برای اردوهای آماده سازی است. امکاناتی که در نگاه اول هر بازدید کننده ای را به حیرت وا می دارد که چگونه با چنین مکان های فرسوده و سالن های قدیمی ایران می تواند در سطح دنیای و المپیک حرفی برای گفتن داشته باشد. هر چند تالار قدیمی و نوستالوژیک آزادی تهران در چند سال گذشته با صرف هزینه های گزاف توسط بخش خصوصی برای اجرای کنسرت ها و برنامه های مختلف بازسازی شده اما مزاحمت و سروصدای آنکه در کنار در سالن تمرینی ملی پوشان قرار گرفته است از مسائلی است که بارها به آن اشاره شده است.

همچنین در کنار این کمبودها نباید از نبود مربی با دانش خارجی که بتواند علم ورزشکاران این رشته را به روز کند چشم پوشی کرد. اگر در واپسین سال های سده بیستم و آغازین سال های سده بیست و یکم یوردان گئورگی ایوانف انقلابی در وزنه برداری ایران ایجاد کرد اما نباید فراموش کنیم بیش از 2 دهه از آن دوران می گذرد و وزنه برداری ایران هنوز بر محور دستورات ایوانف بلغار روزگار می گذارند و مربیان بزرگی همچون کوروش باقری دست پرورده های این مربی بلغاری هستند.

استخدام مربی خارجی از کشورهای صاحب علم در این رشته می تواند تحولی عمیق در وزنه برداری ایران ایجاد کند تحولی که وزنه برداری کشور را از تک ستاره بودن به سوی یک مجموعه تیمی پرستاره در آینده سوق دهد.

در کنار مسائل تمرینی و قدیمی بودن امکانات نباید از دستمزد پایین وزنه برداران و نبود حامیان اقتصادی در این رشته چشم پوشی کنیم. بدون شک وزنه برداری در ایران شاید محبوبیتی به اندازه فوتبال یا کشتی نداشته باشد اما طرفدران ویژه ای دارد که در صورت کارهای تبلیغاتی و جذب حامی اقتصادی تماشاگران زیادی را به سالن ها بکشد.

یکی از مهمترین دستور کار مدیریت آینده فدراسیون وزنه برداری جذب حامی اقتصادی است که بتواند ضمن رفع کردن مسائل اقتصادی وزنه برداران، زمینه را برای توسعه و فراگیر کردن این رشته در کشور فراهم کند.

البته لازمه توسعه وزنه برداری تنها جذب حامی اقتصادی نیست بلکه این رشته با وجود پیشکسوتان پرتعداد می تواند مدرسه ای فراگیر در سراسر کشور باشد مدرسه ای که معلمان آن بزرگان وزنه برداری ایران هستند؛ بزرگانی که در مدیریت گذشته به بهانه مختلف مورد کم توجهی قرار گرفته و یا به حاشیه رانده شده اند.

گلایه های پیشکسوتان از مدیریت قبلی فدراسیون در استفاده از ظرفیت پیشکسوتان خود گواه این مطلب است؛ گلایه هایی که این قشر انتظار دارند با تغییر راهبرد مدیران کنونی جای خود را به منزلت این گروه بدهد.

با این شرایط و در حالی که انتظار می رود انتخابات فدراسیون وزنه برداری تا خاتمه نخستین ماه تابستان انجام گردد اما تغییر یک مدیر یا رأی به ماندن مدیر قبلی نمی تواند راهگشای مسائل این فدراسیون باشد بلکه آنچه در شرایط کنونی باید مورد توجه قرار گیرد رأی به تغییر رویه فدراسیون و اصلاحات ساختاری در آن است؛ اصلاحاتی که در نهایت به بسیاری از حاشیه های این فدراسیون خاتمه دهد.

حاشیه هایی که یکی از آنان تک روی و بازیکن سالاری است و بعضی از ستاره های وزنه برداری ایران با استفاده از نام و مدال های خود جزیره ای درست نموده و سرمربی تیم ملی را قبول ندارند. رئیس جدید فدراسیون باید یک بار برای همواره به قضیه کیانوش رستمی به عنوان نماد قهرمان سالاری خاتمه دهد، زیرا در صورت تداوم این رفتار ممکن است در آینده اردوهای تیم ملی به جمع های 2 نفره و سه نفره خانوادگی تبدیل گردد.

مسائل پیش روی فدراسیون تنها به قهرمان سالاری ختم نمی گردد بلکه انتخابی تیم ملی برای اعزام نفرات به توکیو 2020 یکی از سخترین کارهای ممکن است. در حالی که دوره های گذشته چند وزنه بردار در اوزان مختلف به المپیک اعزام می شدند اما براساس اعلام فدراسیون دنیای ایران تنها می تواند چهار نفر در بخش زنان و مردان به المپیک اعزام کند. انتخاب دو وزن بخش مردان به طور حتم چالش یک سال آینده سرمربی تیم ملی خواهد بود جایی که باید از بین کیانوش رستمی و سهراب مرادی یکی را برای حضور در بازی های المپیک 2020 توکیو انتخاب کند.

در سوی دیگر وزنه برداری بانوان گام های نخست خود را در سطح بین المللی بر می دارد و احتیاج به توجه بیشتر دارد توجهی که در آینده از زنان ایران می تواند قهرمانانی در سطح آسیا و دنیا بسازد. دعوت از چند وزنه بردار زن به اردوی تیم ملی روزنه های امید را در این قشر باز نموده است روزنه هایی که استارت آن مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا در چین بود.

اما مهمتر از تمام مسائل داخلی یکی از دستور کارهای رئیس جدید فدراسیون ارتباط ویژه با نهادهای بین المللی به ویژه شخص تاماش آیان رئیس فدراسیون بین المللی وزنه برداری و عضو کمیته بین المللی المپیک است زیرا در چند دوره گذشته کرسی های بین المللی ایران در این فدراسیون از دست رفته و در بعضی از مواقع وزنه برداران ایرانی با مسائلی در سطح بین المللی روبرو شدند.