خبرنگاران چرا موضوع سیلی خوردن سرباز مهم است؟ - ناق

روزنامه همشهری چهارشنبه هشتم بهمن با درج یادداشتی به قلم حمیدرضا اسلامی عضو شورای سردبیری این روزنامه، آورده است: چرا موضوع سیلی خوردن یک سرباز یا مأمور انتظامی راهور مهم می گردد و به سوژه اصلی شبکه های اجتماعی و رسانه های رسمی داخل و خارج کشور تبدیل می گردد؟ در دسترس ترین پاسخ در اینجا همان درست ترین پاسخ است: چون یک طرف ماجرا فردی صاحب قدرت است.به عنوان مقدمه به این پاسخ کوتاه می توان چند نکته مهم دیگر اضافه کرد یکی تناقض رفتار صاحب قدرت با مدعای اوست؛ صاحب قدرتی که خود را نماینده مردم می داند و خاک پای مردم و برای این انتخاب شده که در وهله اول بر اجرای درست قانون نظارت کند و در صورت لزوم قانونگذاری کند از عمل به قانون به واسطه نفع شخصی استنکاف می نماید. آیا رفتار یک نماینده مجلس را می گردد پای مجلس و یک جناح سیاسی گذاشت؟ پاسخ این پرسش به طور منطقی نه است، به شرطی که همکاران و همفکران او بدون اما و اگر چنین رفتاری را محکوم نمایند. موج اولیه و کوتاه محکومیت این رفتار از طرف سایر صاحبان قدرت خیلی زود جایگزین شد با جملات شرطیه ای که اشاره ای گذرا به اتفاق سیلی خوردن داشت و در ادامه شرحی مبسوط از سایر کارهای غیرقانونی که به زعم ایشان دیگران انجام داده بودند. این بدترین روش در رویارویی با اشتباه است.

اینکه بگوییم البته کار نماینده درست نبوده ولی 100نفر دیگر هم هستند که غیرقانونی وارد حریم حرکت اتوبوس ها و خط ویژه می شوند آشکارا نشان از آن دارد که نمی خواهیم خطا را بپذیریم و محکوم کنیم. این ماجرا و خطا در حمله به مامور پلیس و اصرار بر ورود به خط ویژه پایان نیافت. اتفاق های 2روز بعد از حادثه نشان می دهد که خطای بعدی نماینده عظیم تر شده و اساساً غیرقابل اغماض است. تکذیب پیاده شدن از اتومبیل، تکذیب درگیری و بعد از آن پذیرفتن هل دادن مامور و آنطور که دوربین ها مشخص نموده و پلیس هم تأیید نموده قطعی بودن حمله به مامور ربطی به خشم آنی و انسانی ندارد. صاحب عنوانی که حقیقت را کتمان کند صلاحیت خود را برای مقام های بسیار کوچک تر از نمایندگی مجلس از دست می دهد. بعید است کسی شک داشته باشد که دروغ دزدیدن حقیقت است.

اینها را گفتم که به وجهی دیگر از ماجرا بپردازم که به نظر من اهمیتی اساسی دارد. در سال های اخیر هر از گاهی و معمولا پس از انتشار صوت و تصویری در شبکه های اجتماعی موجی از همدردی، تاثر، محکوم کردن یا مطالبه ای اجتماعی در رسانه ها ایجاد می گردد و معمولا خیلی زود فرو می نشیند. در خصوص اخیر هم احتمال این اتفاق وجود دارد. اگر می خواهیم جلوگیری از تخلف، فساد و قانون شکنی در ابعاد و اشکال مختلف آن شایع و همه گیر گردد ضروری است در این مورد خاص این قهرمان جوان رسما مورد تقدیر و ستایش آحاد جامعه و نهادهای دولتی و حکومتی قرار گیرد.

اینک موقعیت مناسبی برای گسترش فرهنگ مقابله مردمی با قانون شکنی و فساد ایجاد شده است. نکته ماجرا این است که آحاد مردم صداقت و واقعی بودن سرباز جوان را پذیرفته اند. اگر می خواهیم کارمند یا ماموری که متوجه فساد یا قانون شکنی مدیر خود می گردد به خود جرات گزارش کردن بدهد، باید نشان دهیم به او به چشم قهرمان نگاه می کنیم. به عنوان مثال بعید است که کسی در طول دوره مدیریت طبری یا شریفی متوجه رویه های غیرقانونی آنها نشده باشد. یکی از دلایلی که آنها این تخلفات را ابراز ننموده اند می تواند همین عدم استقبال از سوت زدن ها و گزارش کردن ها باشد. برعکس مواردی را شاهد بوده ایم که گزارش نماینده اولین کسی بوده که دنبالش بوده اند و گاه در مظان این اتهام که فضاسازی و سیاه نمایی نموده است.

نکته آخر اینکه این اتفاق بی هیچ تردیدی یک دستاورد است. دستاورد نظارت همگانی و به زبان ساده تر دستاورد شبکه های اجتماعی. محدودنمایندگان شبکه های اجتماعی و هواداران محدودیت باید بپذیرند که این دستاوردها ارزشمند است و تقریبا غیرقابل جایگزین. ایشان اگر بر محدودیت پافشاری نمایند چه بسا از سوی قاطبه مردم متهم شوند به طرفداری از پنهان کاری و انجام فعالیت هایی که نمی خواهند جامعه از آن مطلع گردد.