عجیب ترین سنت های دانشگاه آکسفورد که نمی دانید - ناق

به احتمال زیاد با آکسفورد آشنا هستید؛ مشهورترین دانشگاه جهان که نزدیک به هزار سال پیش، در سال 1096 ساخته شد. آنچه که این مدرسه را منحصربه فرد می نماید، قدمت یا ساختمان قرون وسطی ای آن نیست، حتی مزیت های آکادمیک آن هم نیست؛ بلکه سنت های عجیبی است که هرگز از بین نمی فرایند. برخلاف اینکه مشهور به سخت گیری و جدیت است، اما بیشتر این سنت ها احمقانه هستند. این حماقت ناشی از تمایل در زنده نگه داشتن یک هویت قرون وسطی ای است. چه خود دانش آموز باشید، چه یک جهانگرد یا یک شهفرایند، حتما متوجه می شوید که چطور این دانشگاه و حتی خود شهر پایبند به این اصول هستند.

1. زمان در آکسفورد

اگر برای رسیدن به کلاس عجله داشته باشید و ساعت 09:05 برسید، اصلا نگران نباشید. شما نه تنها دیر ننموده اید، بلکه به موقع رسیده اید. علت آن این است که تمام سخنرانی های دانشگاه، امتحانات، و آداب کلیسا همواره پنج دقیقه دیرتر شروع می شوند. علتش هم این است که پیش از ورود راه آهن، شهرهای انگلستان بر مبنای ساعت خود که کمی متفاوت بود، کارهای روزانه خود را انجام می دادند. ساعت محلی آکسفورد، پنج دقیقه و دو ثانیه با ساعت گرینویچ فرق دارد. علی رغم اینکه آکسفورد مجبور شد خود را با دیگران تنظیم کند، اما این پنج دقیقه را برای احترام به گذشته حفظ کرد.

2. سالن رسمی

در تمام سالن های غذاخوری آمریکا، تماشا دانش آموزان درحالی که خواب آلود هستند یا حالت عادی ندارند، با پوششی کاملا غیررسمی مانند شلوار راحتی و رکابی بسیار عادی است. آکسفورد اینگونه نیست. هر هفته میزبان های دانشکده ها یک وعده غذایی را به نام سالن رسمی ترتیب می دهند که در آن دانش آموزان یا دانشجویان باید لباس فرم آکسفورد را بپوشند. این یونیفرم شامل کت جلیقه مانند تا کمر برای دانشجویان دوره لیسانس، و روپوش های بلند تا زانو برای فارغ التحصیلان است. آن ها هرگز نباید دیر برسند. بعضی دانشکده ها معروف اند به اینکه تنها برای چند دقیقه تاخیر، از پذیرفتن دانشجویان ممانعت نموده اند.

3. چمن ها گدازه های آتشفشانی هستند

این یک سنت ساده است، اما ممکن است دیر به آن عادت کنید. اگر تمام دانشگاه های جهان را بگردید، متوجه طبیعت دست نخورده چمن های چهارگوش می شوید. این چمن ها همواره پرپشت و سبز هستند. باید گفت که این چشم انداز اتفاقی نیست. هیچکس روی این چمن ها پا نمی گذارد. این یکی از قوانین ناگفته و همواره اطاعت شده آکسفورد است. حتی اگر مجبور باشید برای رسیدن به کلاس تمام چمن ها را دور بزنید باید این کار را انجام دهید، انگار که چمن ها گدازه های آتشفشان هستند. اگر واقعا می خواهید روی این چمن های سبز و بسیار زیبا قدم بگذارید، باید استاد دانشگاه باشید؛ آن ها تنها کسانی هستند که آزادی کامل دارند.

4. مناظره

شاید آرزو کنید که کاش تمام اتفاق های سیاسی شبیه این بود. در آکسفورد کاندیداها برای مدیریت بخش های مختلف به مناظره می نشینند، اما این مناظره از لحاظ سیاسی درست نیست. در این جلسه ها تنها سوالات سیاسی پرسیده نمی شود، بلکه جزئیات زندگی شخصی کاندیداها نیز آنالیز می شود. در یکی از مناظره های سالن سنت ادموند، چنین سوال هایی می پرسیدند: اگر من به شما رای بدهم، قول می دهید که مقاله هفته بعد من را بنویسید؟.

5. آواز مالارد (اردک سرسبز) در دانشکده All Souls

دانشکده All Souls، به خودی خود یک سنت عجیب است. در قرن 19، این دانشکده اسرارآمیز دانشگاه آکسفورد، از پذیرفتن دانشجویان لیسانس سرباز زد و سالانه تنها چند دانشجوی فارغ التحصیل را می پذیرفت. به خاطر اعتبار بسیار زیاد و معیار سختگیرانه برای انتخاب، تنها دوازده دانشجو در هر دوره پذیرفته می شد. آزمون ورودی All Souls به سخت بودن معروف است. بدترین قسمت آزمون، مقاله یک کلمه ای بود. در این بخش به دانشجویان یک کارت می دادند که روی آن یک کلمه نوشته شده بود؛ مانند آب، عذالت، قدرت و غیره. سپس از آن ها می خواستند تا یک مقاله بسیار طولانی درباره آن کلمه بنویسند. خوشبختانه این بخش از آزمون در سال 2010 حذف شد.

برخلاف چهره عالمانه دانشکده، یکی از قدیمی ترین سنت ها، آواز مالارد (mallard) است. این آواز که هر 100 سال یک بار خوانده می شود، به وسیله استادان دانشگاه، درحالی که یک مشعل به دست دارند و دور دانشکدده مارش می فرایند، اجرا می شود. شخصی مانند لرد مالارد لباس می پوشد و روی یک جایگاه می نشیند. سپس فرد دیگری که یک اردک چوبی در دست دارد، جایگاه را راهنمایی می نماید. این سنت به زمان ساخت این دانشکده بازمی شود؛ زمانی که طبق افسانه ها یک اردک سرسبز از روی ساختمان به پایین پرت شد. آخرین باری که این سنت اجرا شد سال 2001 بود، پس تا سال 2101 دیگر شاهد این سنت نیستیم.