کشف گورهایی از دوران اسلامی در استقرارگاهی از دوران اشکانی - ناق

او اضافه نمود: محوطه سوغانلو 4 از مهم ترین استقرارگاه های حوضه آبگیر سد کانی سیب پیرانشهر در یک دره میان کوهی باریک و بر روی بلندی های طبیعی واقع شده است.

گراوند توضیح داد: این دره به دلیل وجود رودخانه زاب کوچک، توانمندی های کشاورزی و خاک حاصلخیز، شرایط زیست محیطی مناسبی را برای انسان های یکجانشین و تولیدکننده غذا از دوران پیش از تاریخ تا عصر حاضر فراهم آورده و از سوی دیگر این دره با داشتن مراتع و چراگاه های وسیعی همیشه شرایط مناسب را برای گروه های کوچ رو و چراگرد فراهم نموده که حضور محوطه های متعدد در نزدیکی این رودخانه و نیز روستاهای امروزی، دلیلی بر این ادعاست.

او گفت: نتایج حاصله و یافته های معماری به دست آمده از کاوش ها، نشان از اهمیت این محوطه در ادوار پیشین دارد و بر اساس آثار معماری به دست آمده از آن، می توان بیان نمود که این محوطه باستانی در دو دوره زمانی مورد استقرار و استفاده قرار گرفته است.

سرپرست هیئت باستان شناسی اظهار کرد: محوطه یادشده در دوره اول استقرار خود، دارای ساختارهای معماری سنگ چین عظیم با فضاهای متعدد معماری بوده که در دوره های بعد به عنوان گورستان مورداستفاده قرارگرفته است.

او توضیح داد: تدفین های به دست آمده از کاوش، دارای ویژگی های مشترک بوده و تمامی آن ها از ساختار معماری مشابهی برخوردار هستند و تماماً در یک راستا و با اندکی اختلاف به صورت شرقی غربی قرارگرفته اند.

گراوند بابیان اینکه ساختار این گورها با توجه به شواهد موجود به صورت چاله ای است به نحوی که چاله موردنظر برای تدفین یک فرد به عمق 40 تا 50 سانتی متر کنده شده و جسد داخل آن قرار گرفته، اضافه نمود: اجساد داخل این گورها تماماً به پهلوی راست (رو به سمت جنوب) قرارگرفته و دست ها در کنار هم جمع شده اند و بر روی گورها چندین تخته سنگ و لاشه سنگ در یک ردیف چیده شده است.

او از نکات قابل توجه در این تدفین ها را قرار دریافت یک قطعه آجر سالم مربع شکل به ابعاد پنج در21 در21 سانتی متر یا حداقل تکه ای از یک آجر بر روی قبرها دانست و اظهار کرد: از هیچ یک از گورها، یافته های فرهنگی شناسایی نشد اما با توجه به شواهد فوق، می توان اطمینان حاصل کرد که این تدفین ها متعلق به دوره اسلامی هستند.

سرپرست هیئت باستان شناسی توضیح داد: ساختارهای کاوش شده ترانشه، معمولاً با قلوه سنگ های رودخانه ای و لاشه سنگ های شیستی ساخته شده اند و اکثریت قریب به اتفاق آن ها دیوارهایی سنگی در راستاهای گوناگون هستند.

او گفت: این دیوارها عموماً 80 سانتی متر پهنا دارد که متشکل از سه ردیف سنگ (جداره داخلی و خارجی دیوار را با قلوه سنگ ها و قطعه سنگ های کف رودخانه ای و در ردیف میانی آن را با خرده سنگ پررنموده اند) در هر رج هستند و یک تا سه رج به ارتفاع 20 تا 50 سانتی متر از آن ها باقی مانده است.

گراوند بابیان اینکه ملاط مورد استفاده در ساخت دیوارها، گل بوده و فاقد هرگونه اندودی بر روی سطوح پیرامونی خود هستند، اضافه نمود: همه دیوارها و ساختارهای کاوش شده دارای قفل و بست بوده و دیوارهایی که در قسمت شرقی ترانشه و در بخش شیب دار و پرتگاه محوطه قرار گرفته اند، برای استحکام بنا، دارای پشت بند بوده که تقریباً در فواصل بین 180 تا 220 سانتی متر از هم تکرار شده اند و مانند دیوار دارای 80 سانتی متر پهنا و طول آن ها نیز بین 60 تا 90 سانتی متر متغیر است.

او بابیان اینکه این پروژه با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام گرفته است، توضیح داد: این فضاها دارای ورودی هایی به عرض 80 تا 110 سانتی متر هستند و معمولاً با لایه های فرسایشی پر شده اند و بر مبنای گاه نگاری مواد فرهنگی به ویژه سفالینه ها و لایه های کاوش شده در ترانشه متعلق به یک دوره استقراری (اشکانی) هستند.