آقای وحشت کتاب هایش را چطور می نویسد؟ - ناق

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران به نقل از لیت هاب، استیون ادوین کینگ، معروف به استیون کینگ نویسندهٔ آمریکایی خالق بیش از 200 رمان و داستان در گونه های وحشت و خیال پردازی است و بسیاری او را پیروز ترین و پردرآمدترین نویسنده حال حاضر دنیا می دانند.

استیون کینگ پسر خجالتی و سربه راه یک خانواده چهارنفره بود. پسری که از عدد سیزده می ترسید، هیچ وقت جواب هیچ تلفنی را نمی داد و در هر سه خانه ای که در دوران کودکی و نوجوانی در آن ها زندگی نموده بود، یک خودکشی رخ داده است؛ اما هیچ کدام از این ها، ایده نویسنده شدن را در سر کینگ نینداخت. ماجرا از اواخر دهه 50 میلادی (1330) آغاز شد.

وقتی استیون به همراه برادر بزرگترش، دیوید، تصمیم گرفتند یک روزنامه محلی منتشرکنند. تقسیم کار هم به این صورت بود که استیون مطالب همه روزنامه را می نوشت و دیوید هم کار چاپ و تکثیر روزنامه را انجام می داد. دیوید یک دستگاه چاپ خریده بود. از اسباب بازی جدیدش لذت می برد و استیون هم سرگرم سرِهم کردن جملاتی شده بود که جرقه نویسنده شدن را در ذهنش زد.

کینگ بار ها در تبادل نظر با خبرنگاران روزنامه و مجلات ادبی داستان های زیادی از راز پیروزیت خود و اینکه چگونه نویسنده شده است، گفته است؛ ولی شاید تبادل نظری اخیرش با روزنامه وال استریت ژورنال بر خلاف انتظار بسیاری از هواداران این نویسنده پیروز آمریکایی باشد. کینگ در مصاحبه با این روزنامه به تاریخ هفتم ماه ژوئن 2021 به صراحت گفت که در زمان آغاز یک رمان هیچ طرح کلی از داستان ندارد و همین طور به نوشتن ادامه می دهد.

وی در این مصاحبه -که بازتاب گسترده ای در محافل ادبی داشت- خاطرنشان کرد وقتی یک رمان یا داستان را آغاز می نماید، هیچ نظر و طرح کلی از آغاز و انتها داستان ندارد و در حقیقت نمی داند فردا قرار است درباره چه چیزی بنویسد. گینگ گفت: آغاز می کنم به نوشتن و نمی دانم فردا چه اتفاقی خواهد افتاد. هرچیزی که به ذهنم برسد را روی کاغذ می آورم؛ بدون اینکه به ماجرا های بعد از آن فکر نموده باشم. این روش در بین بسیاری از نویسندگان کاملاً غیرمرسوم است؛ ولی من زیاد تنها کلمات را به محض اینکه در ذهنم وارد می گردد می نویسم.

کینگ بر خلاف نویسنده های دیگر قهوه دوست ندارد و نوشابه انرژی زا مصرف می نماید و از چهارساعت در روز (از هشت صبح تا دوازده ظهر) درحالی که سگ خانگی اش کنارش است، داستان می نویسد و این مسئله نیز برای محافل ادبی کمی عجیب و غیرقابل انتظار بوده است.