از هیتلر تا ترامپ؛ اسرار پنهان در زبان بدن سیاستمداران که نمی دانید - ناق

به گزارش خبرنگاران به نقل از خبرنگاران، سیاستمداران، سخنوران قدرتمندی هستند که اغلب سخنرانی های آن ها هوشمندانه، جذاب و قانع کننده ایراد می گردد. آن ها برای انتقال پیام خود به ابزار هایی فراتر از کلمات متوسل می شوند و آن چیزی نیست جز ارتباطات غیرکلامی. حالات صورت، تن صدا و زبان بدن در انتقال پیام های مهم موثر هستند و سیاستمداران از این موضوع به خوبی آگاهند.

ارتباطات غیرکلامی دو سوم کل ارتباطات را تشکیل می دهد. زبان بدن به تنهایی بیش از 50 درصد از کل ارتباطات غیرکلامی را در برمی گیرد.

چرا ارتباطات غیر کلامی در سیاست اهمیت دارد؟

به نوشته روزنامه هافینگتون پست، افراد برای ایجاد تاثیر مثبت از خود در دیگران حدود 30 ثانیه وقت دارند. این امر در سیاست بسیار مهم است زیرا اغلب اوقات حضور آن ها در رسانه بسیار کوتاه است.

حال که به اهمیت زبان بدن در زندگی حرفه ای سیاستمداران پی بردید، با اشکال مختلفی که این ابزار به کار گرفته می گردد و مفاهیم نهفته در پس هر یک آشنا می شویم.

حالت و ژست بدنی

کارول کینزی گومن، در تحقیقات خود به نتایجی دست یافت و به سیاستمداران توصیه می کند، قرار دریافت بازو ها در کنار کمر و حرکات محدود دست ها در هیمن ناحیه، به شما و مخاطبان احساس تمرکز و یکپارچگی می دهد.

حرکات دست

ما توجه ویژه ای به دست ها داریم. علت این است که سیستم مغز ما به گونه ایست که به دنبال نشانه هایی از خطر می گردد و ندیدن دست های شخص مقابل، ممکن است چنین پیامی را القا کند. سیاستمداران از طیف وسیعی از حرکات دست برای انتقال پیام استفاده می کنند، اما در اغلب موارد دست ها باید همیشه در معرض دید قرار گیرند.

دست تکان دادن

دست تکان دادن راهی برای برقراری ارتباط با مخاطب است. این حرکت محبوبیت به همراه دارد و باعث می گردد سیاستمداران صمیمی و قابل دسترسی به نظر برسند، مخصوصاً وقتی موج تکان دادن دست ها کوچک باشد.

کف دست رو به بالا

نیکولاس فرادت، نویسنده و متخصص زبان بدن معتقد است که این حرکت تأثیر مثبتی بر روی افراد دارد. کف دست به خصوص هنگامی که با بازو های کشیده ترکیب گردد، گگرددگی، اعتماد و پذیرش را به شما منتقل می کند.

کف دست ها پایین

این ژست نشانگر اعتماد به نفس و اقتدار است، اما همچنین می تواند سلطه یا سرپیچی را منتقل کند. کف دست های رو به پایین همچنین می تواند در تلاش برای ساکت کردن مخاطب مورد استفاده قرار گیرد.

دست های باز در طرفین

به نوشته فوربس، این حرکات بیانگر گگردده بودن است، گویی سیاستمداران به مخاطبان خود این پیام را می دهند که چیزی برای پنهان کردن ندارند.

مشت های گره شده

این حرکت نشان دهنده استحکام و نگرش اجازه دهید این کار را انجام دهم است. با این حال، اگر سیاستمدار شیئی را محکم در دست بگیرد یا دستان مشت کرده اش را بچرخاند، می تواند نشان دهنده ناامیدی یا خشم باشد.

دست روی سینه

سیاستمداران از این ژست بهره می برند تا به مخاطب القا کنند که از روی صداقت با آن ها صحبت می کنند. این شیوه ایست که می توانید از مردم پذیرش خود را درخواست کنید.

حرکت خرد کردن

این کار معمولاً برای تأکید بر یک نکته انجام می گردد. این حرکت نشان می دهد که سیاستمداران در مورد یک موضوع خاص مطمئن هستند و قصد ندارند نظر خود را تغییر دهند.

اشاره کردن

این ژست بسته به زمینه می تواند معانی مختلفی داشته باشد. اشاره انگشت به طرف شخص اغلب راهی برای سرزنش وی است و می تواند کاملاً مقابله ای و حتی پرخاشگرانه باشد. توسل یک سیاستمدار به این شیوه، ممکن است نشان دهنده آن باشد که در حال از دست دادن کنترل بحث است و قصد دارد به رفتار های بچگانه متوسل گردد.

نوک انگشتان در کنار هم

قرار دادن نوک انگشتان در کنار هم، نشانه اعتماد به نفس و دانش درباره موضوع مورد بحث است.

لبخند

اگر سیاستمداران بخواهند جدی تلقی شوند، معمولاً باید کمتر لبخند بزنند. اینگونه استدلال می گردد که لبخند زدن در حقیقت نشانه تسلیم است.

دست دادن

رهبران سیاسی معمولاً یک مصافحه محکم با هم دارند و سعی می کنند با قرار دادن دست خود کمی روی دست طرف مقابل به نوعی بر وی تسلط پیدا کنند.

اولین مناظره ریاست جمهوری تلویزیونی در آمریکا

اولین مناظره ریاست جمهوری در سال 1960 پخش شد. این بحث بین جان اف کندی و ریچارد نیکسون بود. به نوشته فوربس، بینندگان تلویزیون کندی را به عنوان برنده می دانستند، در حالی که کسانی که از رادیو به این بحث گوش دادند، نیکسون برنده مناظره اعلام کردند.اما علت اصلی اختلاف نظر مردم درباره برنده مناظره چه بود؟

کندی برای پیروزی در آن مناظره از ارتباطات غیرکلامی به خوبی بهره برد. این نامزد جوان گریم کرده بود، هنگام پاسخگویی به سوالات مستقیماً رو به دوربین صحبت می کرد و آرام و با اعتماد به نفس به نظر می رسید. در نقطه مقابل نیکسون بود که با صورتی اصلاح نشده و رنگ پریده، وقتی در شماری از موضوعات از سوی رقیب خود کندی تحت فشار قرار گرفت، بار ها در حال پاک کردن عرق روی پیشانی خود دیده شد.

در ادامه این بحث به مواردی برجسته از حرکات بدن معروف سیاستمداران می پردازیم.

نلسون ماندلا

شاید موثرترین سلاح ارتباط غیرکلامی موجود در زرادخانه ماندلا لبخند صمیمانه او باشد. پلک های تا حدی بسته، گونه های برجسته و پیشانی ماندلا وی را فردی صمیمی، صادق و قابل اعتماد نشان می داد.

فیدل کاسترو

رئیس جمهور فقید کوبا به ژست دست دابل ال معروف بود. این حرکت میزان بی اعتمادی را نسبت به شخصی که با او صحبت می کند منتقل می کند. گویا می گوید: مطمئن نیستم که به آنچه شما می گویید اعتقادی داشته باشم.

آدولف هیتلر

به نوشته بیزینس اینسایدر، آدولف هیتلر، رهبر بدنام حزب نازی معروف به تمرین حرکات دست و زبان بدن برای استفاده در سخنرانی های خود بود. او در مقابل آینه می ایستاد و زبان بدن، حالات و حرکات صورت را تمرین می کرد و حتی برای تجزیه و تحلیل آن با یک عکاس تماس می گرفت.

دونالد ترامپ

مری سیویلو، متخصص زبان و ارتباطات بدن حرکات کلیدی خاص دست ترامپ را اینگونه تفسیر می کند: ژست دست وی دقت را منتقل می کند و نشان از تاکید وی بر نظر خود و اطمینان نسبت به آن دارد.