تحریم ظریف به معنای مذاکره با رهبر ایران است - ناق

ایو بوردیون، ستون نویس روزنامۀ فرانسوی لزاکو، چاپ پاریس، در یادداشتی با عنوان پیغام های مبهم ترامپ به تهران دلایل و پیغامدهای اقدام اخیر آمریکا در تحریم وزیر خارجه ایران را مورد آنالیز قرار داده است. بخش هایی از این یادداشت را بخوانید:

گیج نماینده و در عین حال مبهم و غیر قابل درک. واشنگتن پیغام های متضادی را به تهران ارسال می نماید، بر حسب همان شیوۀ مذاکره مختص ترامپ: عرصه را بر تو تنگ می کنم اما می گردد راهی برای مصالحه پیدا کرد.

ترامپ در تازه ترین اقدام ناگهانی، عصر چهارشنبه بیان کرد که وزیر خارجه ایران را تحریم می نماید، اما در عوض معافیت تحریم ها علیه شرکت های هسته ای که در ایران فعالیت دارند را تمدید می نماید. این در حالی است که واشنگتن تمام کوشش خود را می نماید تا عرصۀ مالی را بر ایران تنگ کند، آنهم به این دلیل که به زعم واشنگتن ایران در حال پنهان سازی پروژه ساخت بمب اتم است!

تحریم ظریف ظاهراً اقدامی سمبلیک است، چرا که وزیر ایرانی حساب بانکی در خارج از کشور ندارد. اما این تصمیم، برخلاف همۀ ابزارها و موازین بین المللی است؛ همانطور که سناتور رند پال، این مسئله را تأئید کرد. وی که به تازگی برای میانجیگری میان تهران و واشنگتن کوشش هایی صورت داده بود، در تازه ترین اظهاراتش تأکید کرد: چگونه می توانیم اقدام دیپلماتیک داشته داشته باشیم در حالی که دیپلمات های آن کشور را تحریم نموده ایم. به نظر می رسد برای دولت ترامپ کنار گذاشتن جواد ظریف- مذاکره نماینده اصلی توافق هسته ای در سال 2015 اهمیت چندانی نداشته باشد. ظاهرا هدف ترامپ از چنین تصمیمی القای این مسئله است که او تنها با رهبر ایران مذاکره خواهد نمود.

یک تصمیم مبهم دیگر

اما تصمیم ترامپ در تمدید معافیت تحریم های هسته ای شرکتهایی که در سایت های اتمی ایرانی کار می نمایند، اقدامی به مراتب مبهم تر بود. در واقع در این میان، موضوع نوسازی نیروگاه برق بوشهر و همچنین رآکتور آب سنگین اراک- سایت تولیدنماینده پلوتونیوم تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی است که توسط شرکتهای چینی به منظور ایزوتوپ های پزشکی نوسازی مطرح است.

بحث هایی در داخل دولت ترامپ دربارۀ معافیت های تحریم صورت گرفت و آنرا در قالب تنش های موجود در خلیج فارس- محل عبور نفتکشها- تحلیل و ارزیابی کردند. جناح بازها امیدوارند که زمان آن فرا رسیده بود که به این تنش ها انتها داده گردد. ایالات متحده در حال حاضر سیاست فشار حداکثری را دنبال می نماید تا بتواند تهران را برای مذاکره مجدد پای میز مذاکره بیاورد؛ آنهم براساس پذیرش یکی از بندهای توافق نامه هسته ای مبنی بر نظارت بیشتر فعالیت های ایران...

اما تصمیم معتدل ترامپ دلیل دیگری هم دارد و آن اینکه بر سر مسئله ایران با سایر مذاکره نمایندگان توافق هسته ای(اعم از چین، روسیه، آلمان، فرانسه و انگلیس) تضاد پیدا نکند. نتیجه همان شد که دیدیم تصمیمی پارادوکسیکال مبنی بر اجازه آمریکا به شرکتهای هسته ای برای فعالیت در سایت های غنی سازی ایرانی ...

ترجمه: زهرا خدایی/ اول آگست 2019

31052