طلای المپیک؟! می توان به آن فکر کرد - ناق

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، جمع سهمیه هایی که تیراندازان کشورمان برای حضور در بازی های المپیک 2020 کسب نموده اند در رقابت های قهرمانی آسیا به عدد شش رسید. جواد فروغی، پرستاری که عاشق تیراندازی است در رشته تپانچه بادی ششمین سهمیه ایران را به ارمغان آورد. ملی پوش تیراندازی از سختی هایی که برای دریافت سهمیه به جان خریده گفت.

برای رسیدن به سهمیه المپیک چه راستای را طی کردید؟

قبل از رقابت های قهرمانی آسیا در قطر دو سهمیه کسب نموده بودیم. تیم ملی به قطر اعزام شد که خوشبختانه دو نفر از رشته تفنگ و دو نفر هم از رشته تپانچه صاحب سهمیه شدیم. تنها کسی که توانست با دریافت مدال و رفتن روی سکو سهمیه بازی های المپیک را بگیرد من بودم. کارشناس پرستاری هستم و در یکی از بیمارستان های تهران مشغول به کارم. شغلم سختی های خاص خودش را دارد؛ بی خوابی، شیفت های شب، جابه جایی شیفت ها و بسیاری مسائل دیگر. به رغم این مسائل و داشتن فرزند خردسال به این موفقیت رسیدم. جابه جا کردن شیفت کاری یکی از سختی های کار من بود. فکرش را بکنید بعد از یک شیفت طولانی مجبور بودم صبح مستقیم به مسابقه بروم و تیراندازی کنم. ضمن اینکه فاصله زیاد سالن های تیراندازی با یکدیگر بر مسائلمان اضافه می کرد؛ چراکه من در چند ماده تپانچه فعال هستم. یکسری از تمرینات در استادیوم آزادی بود، بخشی در میدان نوبنیاد و بخشی دیگر هم در میدان کلاهدوز. تصور کنید با ترافیک تهران چطور باید این راستا ها را طی کرد. مخصوصاً من که از بیمارستان به محل تمرین می رفتم یا بالعکس.

تداخل بین کار و تمرینات تیم ملی را چطور مدیریت می کردید؟ همکارانتان در بیمارستان و مسئولان تیم با شما همکاری می کردند؟

بیش از دو سال است به عضویت تیم ملی درآمده ام. اوایل مسائلم زیاد بود، اما به مرور زمان این مسئله جا افتاد و همکاری دوستان بیشتر شد و توانستم همزمان به کار و ورزشم برسم.

هدف بعدی تان پس از دریافت سهمیه توکیو چیست؟

باید تمرینات را به صورت فشرده پیگیری کنم. کوشش می کنم از لحاظ کاری شرایط را جوری پیش ببرم که تمرینات را منظم تر و فشرده تر برای حضور در بازی های المپیک ادامه دهم. تا قبل از دریافت سهمیه که با من همکاری می شد و بعد از دریافت سهمیه باز هم همکاری ها بیشتر شده است. در کوششم که با رایزنی شرایطی را فراهم کنم که در چند ماه باقی مانده تا المپیک تمام تمرکز و وقتم را صرف تیم ملی و تمریناتم کنم.

ارزیابی تان از اوضاع تیراندازی ایران چیست؟ مشکل فشنگ، مهمات و سلاح های فرسوده گله همیشگی ملی پوشان بوده است.

در رشته 10 تپانچه بادی ما کاری به فشنگ نداریم و فشنگ در رشته تفنگ کاربرد دارد. ولی در مجموع تشکل تیراندازی ایران، مسائلی ازجمله سلاح و فشنگ وجود دارد. ضمن اینکه بحث تحریم ها نیز روی کارمان تأثیر گذاشته و بچه ها نمی توانند اسلحه خریداری نمایند و به ایران بیاورند. البته برای رفع این مسائل ملی پوشان تمریناتشان را با فشنگ های ساده تر و ساخت داخل و حتی تمرینات خشک ادامه می دهند. منتها تیراندازان برای رسیدن به بهترین نتیجه به تمرین با استفاده از فشنگ های مرغوب احتیاج دارند تا به خوبی تمرین نمایند و آمادگی شان را محک بزنند. در رشته تپانچه ما بحثمان سر داشتن ساچمه بود که خوشبختانه رفع شد. زمانی هم که ساچمه نداشتیم شخصاً با ساچمه ایرانی تمرین می کردم و شکایتی نداشتیم.

با این حساب این کمبود ها تأثیرات منفی در عملکرد تیراندازان المپیکی دارد؟

قطعاً همینطور است، ولی با این حال مسائلی از جمله نبود فشنگ، سلاح های تازه و اعمال تحریم ها نباید مانع رشد انگیزشی ملی پوشان تیراندازی گردد.

وزیر ورزش از ملی پوشان تیراندازی ایران در بازی های المپیک انتظار کسب دو مدال را دارد. آیا این انتظار بحق است و تیراندازان المپین می توانند آن را برآورده نمایند؟

این اهدافی است که از سوی وزارت ورزش برای فدراسیون ترسیم شده و به این نتیجه رسیده اند که انتظار دو سکوی المپیک را از ما دارند. در بسیاری از مسابقات بین المللی ملی پوشان تیراندازی به فینال صعود می نمایند و به جمع هشت نفر نهایی می رسند. از بین هشت نفر رسیدن به جمع سه نفر برتر کار آسانی نیست، اما دور از دسترس نیز نیست. با اندکی مدیریت می توان این کار را کرد. در تیراندازی رقبای اصلی ما در قاره آسیا هستند و کسی که در آسیا حرف برای گفتن داشته باشد قطعاً در دنیا هم حرف دارد. در همین قهرمانی آسیا در قطر، نفرات اول و دوم از کره شمالی و هند بودند. از جمله کسانی که من پشت سرگذاشتم دو نفر مدال المپیک داشتند. اگر تمرینات منظم باشد می توانیم مدال بگیریم و حتی به طلای المپیک فکر کنیم.

چه کمبود هایی باید رفع گردد تا این موفقیت بزرگ تحقق یابد؟

احتیاج های ما هم مادی است و هم معنوی. در بحث روحی روانی و معنوی، فدراسیون، خانواده و همه کسانی که به ملی پوشان نزدیک هستند باید آرامش لازم را برایمان فراهم نمایند، توقعات را بیش از حد بالا نبرند و تشویق های انگیزشی مناسب برای تیراندازان ایجاد نمایند. منتها ورزشکار نباید درگیر کسب نتیجه و نمره باشد. در بحث مادی هم باید ورزشکاران را پوشش دهند. ملی پوشی که مثل من شاغل است باید حمایت گردد. از طرفی موضوع تجهیزات نیز باید مورد توجه قرار بگیرد. در حال حاضر سلاح من محصول سال 2006 است و در قهرمانی آسیا کپسول اسلحه ام را اگر داور مسابقه می دید چه بسا اجازه تیراندازی به من نمی داد!

پس فرسوده بودن سلاح می تواند باعث حذف ملی پوشانمان گردد؟

بله؛ کپسول های تپانچه های ما استاندارد، اما قدیمی هستند و، چون تاریخ مصرفشان گذشته استفاده از آن ها خطرناک است. در قطر داور کپسول اسلحه ام را دید و از من پرسید که مسئله ای نداری. من هم گفتم نه. اگر تاریخش را می دید شاید اجازه تیراندازی به من نمی داد.

در المپیک قرار است با همین اسلحه ها تیراندازی کنید؟

معلوم نیست. قول هایی به ما داده اند و گفته می گردد دنبال اسپانسر هستند. من با سلاح شخصی تیر می زنم و فدراسیون هم در جریان کهنه بودن سلاحم واقع شده است. در تیراندازی سلاح ها یا برای خود فرد است یا سال ها تحویل یک فرد داده می گردد. دو سال پیش یک سلاح دست دوم خریدم و تا الان هم با همان تیراندازی می کنم. قطعاً تجهیزات باید از سوی فدراسیون برای ملی پوشان تهیه گردد. اگر قول هایی که داده شده عملی گردد ان شاءالله در توکیو 2020 با سلاح جدید تیراندازی می کنم. در غیر این صورت با همین سلاح فعلی ام می توانم ادامه دهم. فقط باید کپسولش تعویض گردد. البته اسلحه قدیمی لرزشش بیشتر است، ساچمه را از مرکز دور می نماید و کار را سخت می نماید. برای خرید یک تپانچه معمولی حداقل بین 25 تا 35 میلیون تومان باید هزینه گردد.

انتظار شما از مسئولان در زمان باقی مانده تا بازی های المپیک چیست؟

بیشتر از پاداش وعده و وعید شنیده ایم. فعلاً نه خبری از پرداخت حقوق است و نه پاداش. فقط گفته اند جدول بندی های لازم برای این مسئله اجرا شده. تیراندازی رشته مظلومی است و حتی در رسانه ملی و اخبار نیز جایگاهی ندارد. اخبار همه لیگ های بسکتبال، والیبال و فوتبال به صورت مستمر اعلام می گردد ولی خبر های لیگ تیراندازی خیلی جسته و گریخته پخش می گردد. جا دارد رسانه ها برای پوشش خبری تیراندازی کوشش بیشتری نمایند. اسپانسر ها می توانند از پتانسیل این رشته استفاده نمایند. چرا رشته ای که در احادیث بسیار بر آن تأکید شده در سایه قرار بگیرد؟ از طرفی تیراندازان المپیکی به نگاه ویژه احتیاج دارند.

منبع : روزنامه جوان

بازگشت به صفحه رسانه ها